ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ.Χωρίς στήριξη δεν μπορεί να επιζήσει η γεωργία μας

το Μητρώο, το κτηματολόγιο, ενίσχυση διαρθρωτικών επενδύσεων, στήριξηΠαράλληλα, η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει σε συμμαχίεςμε άλλα ομογάλακτα κόμματα

 Κυριακή 07  Απρίλιος    2002

Από άρθρο  στον Τύπο τηςΚυριακής
H Κυβέρνηση του κ. Σημίτη για να δικαιολογηθείγια την τραγική κατάσταση που δημιούργησε στον αγροτικό τομέα, επιχειρείνα συσκοτίσει τα πράγματα επικαλούμενη ότι για όλα φταίει η μεταρρύθμιση της ΚΑΠ του 1992 καθώς και η GATT.Βέβαια η κυβέρνηση καμώνεται πώςδεν θυμάται, πώςτην τελικήσυμφωνία της GATT την υπέγραψε το ΠΑΣΟΚ (Δεκέμβριος1993) και όχι η Ν.Δ. Η κυβέρνηση λοιπόν του ΠΑΣΟΚ είτε

από άγνοια, είτε από αδυναμία, δεν πέτυχε να κρατήσει τα πλεονεκτήματα που οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. είχαν πετύχει. Έτσι δυστυχώς στην τελικήσυμφωνία της GATT συμπεριλήφθηκαν και τα μεσογειακά προϊόντα. Σημειώνουμε πως η Ε.Ε. είχε δεσμευθεί με χαρτιά να εξαιρέσει τα μεσογειακά προϊόντα. Συνεπώς η τεράστια ευθύνη για την μη εξαίρεση των μεσογειακών προϊόντων απότις ρυθμίσεις της GATT εστιάζεται στην ολέθρια (μη) πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και όχι στην καθαυτό πολιτική του παγκοσμίου αυτού οργανισμού

Όσον αφορά τώρα την αναθεώρηση της ΚΑΠ το 1992, πρέπει να παρατηρήσουμε πως η

ωφέλεια που προέκυψε από την συμφωνία αυτή υπήρξε σημαντική και για τον καταναλωτή και για τον αγρότη. Ήταν όμως σημαντική και για την εθνικήμας οικονομία, γιατί εκτός των άλλων βοήθησε και στη σταδιακή μείωση του πληθωρισμού ενώ συνέβαλε και στη

δικαιότερη κατανομή των αγροτικών δαπανών της Κοινότητας Εμείςπιστεύουμε ότι σήμερα η πολιτική μαςστη Γεωργία πρέπει να κινηθείπρος δύο

  κατευθύνσεις Η πρώτη κατεύθυνση αφορά το εσωτερικό της χώρας μας  Σ υγκεκριμένα:
Πρώτο

ανταγωνιστικών προϊόντων.

Δεύτερο: Να προχωρήσει σ’ έναν πραγματικό εκβιομηχανισμό της Γεωργίας Να μεταβληθεί σταδιακά σε βιομηχανία τροφίμων.

Τρίτο: Να οργανώσει σωστά την εμπορία αγροτικών προϊόντων (τυποποίηση –συσκευασία

–καλήπροώθηση αγροτικών προϊόντων).

Τέταρτο: Έργα υποδοχής που θα βοηθήσουν την ύπαιθρο.

Πέμπτο: Να σχεδιασθεί στρατηγική 10ετίας

και μ’ άλλες χώρες που έχουν τα ίδια μ’ εμάςπροβλήματα (Πορτογαλία –Ισπανία –Ιταλία).

 Πολύς λόγοςόμως γίνεται και για το αν μια χώρα τηςΕ.Ε. μπορείνα στηρίξει κάποια

προϊόντα της με εθνικούςπόρους Σύμφωνα με την  αρχή της επικουρικότητας που

εισήχθηκε το 1991 στο Μάαστριχτ, αναγνωρίζεται η προτεραιότητα στις εθνικές κυβερνήσεις ενώ οι ευρωπαϊκοί θεσμοί έχουν  μόνο εκείνες τις αρμοδιότητες οι οποίες ρητά τις ανατίθενται.

Συνεπώςοι εθνικέςπαρεμβάσεις στον αγροτικό τομέα δεν είναι ασύμβατεςμε το κοινοτικό δίκαιο, αρκείνα μην νοθεύουν τον ανταγωνισμό πράγμα που δεν συμβαίνει με τα ελλειμματικά προϊόντα, όπως είναι στην πλειοψηφία τους τα μεσογειακά (ελληνικά.Είναι

γνωστό άλλωστε πώς πολλά κράτη μέλη αυξάνουν τις εθνικές τους δαπάνες υπέρ της γεωργίας ώστε να σταθεροποιηθεί το αγροτικό εισόδημα και να είναι δυνατή η προσαρμογή των παραγωγών τους στις νέες παγκόσμιες συνθήκες Στη Σουηδία και στην Φιλανδία φέρ’

ειπείν η συνολική στήριξη της Γεωργίας επί της αξίας της παραγωγής φθάνει το 95%, στην

Αυστρία, στην Ελβετία και στην Ιαπωνία αγγίζει το 75%, ενώ στις ΗΠΑ το 65%.Στη χώρα

μας όμως δεν παρέχεται παράμία ιδιαίτερα αδύνατη εθνική στήριξη, που δεν φθάνει ούτε

στο 20% τηςαξίας τηςπαραγωγής Το ποσοστό αυτό της εθνικής στήριξης δεν είναι σε

θέση να βοηθήσει τους μικρομεσαίους κυρίως αγρότες μας Στην Ελλάδα λοιπόν η αγροτική μαςπολιτικήπαρουσιάζεται στενόκαρδη και εχθρική προς την αγροτική τάξη, οχυρούμενη

συνήθως πίσω απόδήθεν απαγορεύσεις–ανύπαρκτες συνήθως της Ε.Ε.